و کاش میشنیدی صدای دردمندیمان را مولای من ، این ‍، کجائی ،‏ در دردمندیمان مانده ایم ،‏و مانده ایم با کوهی از فاصله ،‏فاصله از تو ،‏ فاصله از تمام دل بستگیهایمان ،‏کاش می امدی ،‏ می دانم ،‏هنوز برای امدنت زود است ، حیف است که زمین جای پای تو را ببیند ،‏اخر لیاقت ندارد ،‏ گوئی اسمان بیشتر از زمین و زمینیان قدرت را می دانند .

راستی یادم رفته بود که تو هم هستی ،‏مرا ببخش آقا جان ،‏مدتهاست که صمیمیتی که همیشه بین من  و تو بود رخت بر بسته گوئی فراموشم کرده ای ،‏ باشد ،‏ مرا به همین گوشه نگاهی شبی نیمه شبی ،‏گاهی ،‏دل خوش است

‏راستی آقا جان نمی آیی ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

عجب سئوال سختی ، و تو همیشه از جواب این سئوال طرفه می روی

چه حیف .....